ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ.

18 Ιουνίου 2010

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.


ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΥ
Προέδρου Τοπ.διαμ.Πύργου.


Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ…


Το «ετοιμόρροπο» Ελληνικό οικονομικό οικοδόμημα παρουσίασε και εμφανίζει έντονα τα σημεία της αποσύνθεσης, παρατηρούμε, δε και βιώνουμε σήμερα τις συνέπειες ενός πολιτικού και κοινωνικού αλλά και οικονομικού “status quo” που δημιουργήθηκε κατά κοινή ομολογία με άναρχο τρόπο, με συγκεκριμένες πολιτικές από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και από συγκεκριμένες μεθόδους πολιτικής συμπεριφοράς.
Είναι σαφώς άδικο και ενέχει ,και ανηθικότητα εν μέρει η άποψη ότι για όλα τα κακώς κείμενα την ευθύνη την έχουν αποκλειστικά οι πολιτικοί, χωρίς βέβαια και οι ίδιοι (και σε τοπικό επίπεδο) να έχουν κάνει την αυτοκριτική των, με την έννοια ότι δεν φαίνεται να έχουν γίνει κοινωνοί της οδυνηρής πραγματικότητας που βιώνουμε σήμερα, συμπεριφέρονται δε πλείστοι εξ αυτών με απύθμενη αλαζονεία αρέσκονται δε ακόμη να χρησιμοποιούν την ξύλινη και αποκρουστική στους πολίτες γλώσσα .
Και σήμερα το ουσιαστικό θέμα κατά την άποψή μου δεν είναι να περιγράψουμε την θλιβερή οικονομική κατάσταση αλλά να δείξουμε με σαφήνεια με ποια πολιτική συμπεριφορά φτάσαμε εδώ ούτως ώστε να μπορούμε αύριο να προτείνουμε λύσεις.
Πολλές φορές η οικονομική μας κατάσταση αποτέλεσε θέμα παρέμβασης εξωτερικών οικονομικών η άλλων παραγόντων, καμία φορά όμως η οικονομική προβληματική δεν συνδυάσθηκε με τέτοιου τύπου πολιτική αδιαφάνεια, η οποία με την σειρά της προκάλεσε στην κοινωνία, αφενός μεν με την άποψη ότι η «πολιτική» είναι μια δραστηριότητα που δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς, και αφετέρου ότι σήμερα οι «πολιτικοί» αποτελούν αναστήματα τα οποία φαίνεται ότι δεν μπορούν εν τέλει να ανταποκριθούν η ακόμη χειρότερα ανταποκρίνονται πλημμελώς στην εκτέλεση των καθηκόντων των- αυτό με την πρακτική των απέδειξαν, και ομολογείται στις μεταξύ των φιλοφρονήσεις.
Θλιβερό το φαινόμενο της ανεπάρκειας των ανθρώπων της πολιτικής , αλλά καταγεγραμμένο πλέον με νούμερα, δεν είναι αυθαίρετο αυτό που προκύπτει από συμπεριφορές όσον αφορά και την οικονομική διαχείριση της χώρας η οποία χαρακτηρίστηκε ήδη ως ανυπόληπτη, και για τις ανυπόληπτες όμως τέτοιες, υπάρχουν θεραπείες ,όπως π.χ. η επέμβαση του Δ.Ν.Τ.(ενός διεθνούς οικονομικού οργανισμού που δανείζει πράγματι με επιτόκιο που αναφέρεται στην εθνική κυριαρχία )
Επικίνδυνο όμως είναι ως φαινόμενο πολύ περισσότερο για την Δημοκρατία, τον πολιτικό μας βίο, η και πάλι καταγεγραμμένη άποψη στην συνήδειση των πολιτών η σωστότερα των ενεργών πολιτών, των οποίων έχει με αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές των «πολιτικών» περιθωριοποιηθεί η πολιτική των προσωπικότητά, και αδρανοποιηθεί, η πολιτική των σκέψη και άποψη .
Δεν συμφωνούμε με τον μη προσδιορισμό της σχέσεως αιτίου- αιτιατού,( την περιγραφόμενη κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης την προκάλεσαν άνθρωποι και συμπεριφορές) με την έννοια ότι εάν κι εφόσον δεν επιχειρηθεί κύριε πρύτανη η πολιτική ανάταξη στην πολιτική συμπεριφορά ,η οποιαδήποτε οικονομική ανάταξη θα έχει αργά η γρήγορα την ίδια κατάληξη.
Είναι σαφές ότι το πραγματικό γεγονός που προκαλεί ανησυχία δεν είναι μόνο τα όποια οικονομικά προβλήματα ,αλλά η ανεξέλιγκτη πολιτική συμπεριφορά που τα δημιούργησε, και είναι ίσως η πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, η «πολιτική» να βάλλεται τόσο σφοδρά ,και οι «πολιτικοί» να περιχαρακώνονται σε κλειστή επαγγελματική ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται μέσα και έξω από την Ελλάδα-να συμπεριφέρονται δηλ. ως να μην κατανοούν το εφιαλτικό τοπίο που προέκυψε από συγκεκριμένες «πολιτικές» όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για τον κοινωνικό ιστό γενικότερα.
Η θέση (και είναι απλοϊκά δοσμένη για να είναι κατανοητή από όλους καθότι δεν γίνονται οι αναφορές για συγκεκριμένο αναγνώστη και για την αυτοϊκανοποίηση του γράφοντα) είναι ότι αφενός μεν η ύφεση στην Ελλάδα δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα της μακράς ανάπτυξης που επικράτησε στην χώρα μας, αλλά μιας μακράς αντίληψης της πολιτικής διαχείρισης του «τζάμπα μάγκας»,αφετέρου δε η με τον οποιοδήποτε τρόπο προκύψασα ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με αύξηση των φόρων , με επιπλέον ακριβό η φτηνό δανεισμό, με περικοπές μισθών, με περαιτέρω συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης, γιατί όλα αυτά τα μέτρα χαρακτηρίζονται μικροοικονομικής προοπτικής , είναι δηλαδή μη αναπτυξιακά ,δεν υποστηρίζονται δε από την μακρό οικονομική, θεωρία και πράξη ,και μάλλον θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν περιστασιακά, και εν τέλει μέτρα που θα παρατείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον εφιάλτη της ύφεσης.
Χαρακτηρίζεται εφιαλτικό γιατί το διάστημα αυτό δεν θα υποστεί η χώρα τις συνέπειες της ύφεσης μόνο, αλλά θα υποστεί μια άνευ προηγουμένου βίαιη παρέμβαση με χαρακτήρα μόνο εισπρακτικό χωρίς την δυνατότητα να μπορεί να σχεδιάσει μακροοικονομικά και να δοθεί αναπτυξιακή προοπτική.
Θεωρώ ότι η παρούσα κατάσταση ότι θα έχει τραγικές συνέπειες όχι μόνο οικονομικές αλλά κοινωνικές- οικογενειακές, ψυχολογικές, χαρακτηρίζονται τέτοιες γιατί θα είναι πρωτόγνωρες και θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι χωρίς νέα παραγωγή εθνικού προϊόντος ,και η οποία επιτυγχάνεται με άλλα μέτρα που ακόμη σχολάζουν, η ύφεση θα από δομεί τον κοινωνικό ιστό όπως η ανίατη ασθένεια το ανθρώπινο σώμα και βέβαια όταν εμφανιστεί στην πλήρη της μορφή γιατί ακόμη είμαστε στην εμφάνιση της.
Η αίσθηση είναι ότι η παρούσα κατάσταση θα είναι αρκετά μεγάλη. Τον ακριβό δανεισμό θα ακολουθήσει ένας λιγότερο ακριβός , το πραγματικό γεγονός όμως είναι ότι το προϊόν αυτό κατευθύνεται και πάλι προς μη παραγωγικές και αναπτυξιακές προοπτικές για την χώρα ,αλλά για εξόφληση δεδουλευμένων αμαρτημάτων και κατά συνέπεια επειδή η έξοδος από την ύφεση δεν γίνεται με ασκήσεις επί χάρτου αλλά με συγκεκριμένα δοκιμασμένα οικονομικά μεθοδολογικά εργαλεία μακροοικονομικής ανάπτυξης, ίσως η αναγκαστική παρουσία του ΔΝΤ στην χώρα μας προκαλέσει όχι μόνο την βίαιη οικονομική αλλά και την πολιτική ανάταξη.
Την φάση της ύφεσης θα ακολουθήσει η φάση της όποιας ανάπτυξης, Η ελπίδα είναι ότι η επόμενη μέρα αυτής της φάσης θα πρέπει να βρει την χώρα θωρακισμένη από θεσμούς ικανούς ούτως ώστε να μπορεί το ίδιο το πολιτικό σύστημα να αυτό προστεύεται, στο μέλλον και ταυτόχρονα να μπορεί να προστατεύει την υπόληψη την περιουσία αλλά και την αξιοπιστία της χώρας πρωτίστως αλλά και την ομαλή κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και εξέλιξη.
Αυτό που δεν έπρεπε ,και δεν πρέπει να ξανασυμβεί στο μέλλον είναι αυτή η αδιανόητη και αχαρακτήριστη προσβολή του πολιτικού μας υπόβαθρου, από τους λειτουργούς του κοινοβουλευτικού μας βίου, οι οποίοι αλαζονικά αγνόησαν την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής ορολογίας ότι η «πολιτική» είναι μια συνεχής διαδικασία στο χρόνο ενώ ο «πολιτικός» πρόσωπο και οφείλει ως εκ τούτου να την υπηρετεί έχοντας σήμερα ιδιαίτερα υπ όψιν του ότι η φαύλη διαχείριση των κοινών θα τον οδηγεί στο μέλλον εκεί που οδηγείται και ο πολίτης όταν παρανομεί, καθότι μια ευνομούμενη και σύγχρονα θεσμοθετημένη Δημοκρατία δεν μπορεί να προστατεύει με ειδικούς νόμους «ανθρωπίδια» που επειδή βρέθηκαν στο χώρο της πολιτικής θεώρησαν ότι μπορούν και να ασελγήσουν επάνω της.


Γιάννενα 23/04/2010